Dit jaar bestaat mijn bedrijf tien jaar. Tien jaar! Dat moet gevierd worden en dat doe ik dan ook uitgebreid. Allereerst is er de naamsverandering-ik ga internationaal. China Vertaald wordt China Translated. Klinkt iets makkelijker voor een buitenlander. Uiteraard hoort bij een nieuwe naam ook een nieuwe website met een blog. En vandaag had ik de inspiratie om mijn eerste stukje te schrijven.

De afgelopen tijd heb ik niet stil gezeten. Integendeel, ik deed mijn vertalingen, pakte meer tolkwerk op, staakte mee met de tolken om te strijden voor betere tarieven en het behoud van kwaliteit van opgeroepen tolken voor de rechtbank en ik ging geregeld naar allerhande bijeenkomsten over China. Over het tolk- en vertaalwerk ga ik het later uitgebreid hebben, maar eerst heb ik een belofte na te komen. Ik heb namelijk voor Herman Centraal een perskaartje gekregen en min of meer beloofd wat te schrijven.

Herman Centraal

Herman Centraal is een maandelijkse talkshow in het centrum van Arnhem, met een heel divers programma variërend van bijvoorbeeld hiphop en de Boekenweek tot het onderwerp van vanavond: China. Door de programmamakers was ik uitgenodigd voor deze avond en samen met collega Shasha wilde ik graag van de gelegenheid gebruik maken. Het beloofde een gevarieerde en inhoudelijk goede avond te worden-en dat werd het ook. China-deskundige Anette Nijs praatte ons bij over haar nieuwe boek, The China Factor. Besproken werden de verschillende zienswijzen van China en Nederland op de toekomst, en over de ‘ziel van China’: de collectiviteit achter de lach. Uiteraard kwam het nu heersende coronavirus ook aan de orde. De handelswijze van China en de rigoreuze aanpak werden onvoorstelbaar hard genoemd, iets dat in Nederland op deze manier niet realiseerbaar is.

Chinezen zijn er ook in Arnhem en daarover ging het tweede gedeelte van de avond. Else Gootjes schreef in 2008 het boek Chinese Arnhemmers. Rond 1910 vestigden de eerste Chinezen zich in Nederland, rond 1930 kwam de eerste groep naar Arnhem. In 1965 werd het nu nog zeer gerenommeerde restaurant Kwong-Chow op de Steenstraat geopend. Na de oorlog kwamen de Nederlanders die in Indonesië hadden gewoond  weer thuis. Zij waren de Aziatische keuken gewend en bovendien hadden de mensen in Nederland meer te besteden. Dit alles zorgde voor een toename van Chinese restaurants.

De derde spreker was Pete Wu. Hij schreef het boek De bananengeneratie. De huidige generatie Chinese jongeren is als het ware ‘geel van buiten en wit van binnen’ en dat strookt niet met het beeld dat heerst over de Chinezen in Nederland in het algemeen. De ouders van deze generatie werkten hard en leefden teruggetrokken, en met dat beeld heeft de huidige generatie nu ook te maken. Maar de jongeren zijn vernederlandst, en de oudere generatie heeft hier te kampen met een taalbarrière en is bovendien nog traditioneler ingesteld dan de Chinezen in China. De schok was dan ook groot toen Pete zijn ouders over zijn geaardheid vertelde. Homoseksualiteit is een moeilijk bespreekbaar onderwerp wat veel schaamte oproept en waarvan nog aangenomen kan worden dat het over kan gaan.

Aan het slot van de avond belichtte Stijn Deklerck van Amnesty International over de situatie van de mensenrechten in China. China heeft veel verdragen ondertekend, maar voert ze niet uit. Wethouder Jan van Dellen praatte over het zakendoen met China, wat vooral op basis van vertrouwen gaat.

Deze avond van Herman Centraal was gevarieerd en informatief.